De stoute schoenen aan
Vertrouwen op je eigen kracht
Twee mensen die elkaar niet kennen, trekken de stoute schoenen aan en maken samen een wandeling. Onderweg leren ze nieuwe plekken en vooral elkaar kennen. Deze keer lopen de stoute schoenen door de bossen rond Beetsterzwaag.
Zij was topsporter en begeleidt nu jonge meiden naar een gezonde leefstijl. Hij sportte jarenlang te weinig, maar bracht daar zeer succesvol verandering in. Tijdens een wandeling door Beetsterzwaag en omgeving bespreken Samira el Idrissi (28) en Carl Schultz (58) de kracht van sport en bewegen – en nog veel meer.
De wandeling is een thuiswedstrijd voor Samira, die in Drachten woont. ‘Maar ik kom eigenlijk nooit in Beetsterzwaag.’ En wandelen, dat doet ze ook al niet vaak. Desondanks heeft ze de pas erin. Geen probleem voor Carl – ook hij stapt stevig door. Met een routebeschrijving in de hand zoeken ze hun weg door de bossen van Beetsterzwaag. Ze zijn begonnen bij de prachtige notariskoepel achter het gemeentehuis van de voormalige gemeente Opsterland. Het is een mooie dag en Samira en Carl zijn dan ook niet de enigen die vandaag de boslucht opsnuiven. De twee onderbreken dus regelmatig hun gesprek om tegenliggers te groeten. Gelukkig hebben ze tussendoor nog net genoeg tijd om elkaar te leren kennen.
Wereldkampioen
Samira vertelt dat haar leven tot een paar jaar geleden volledig in het teken stond van taekwondo. Die sport beoefende ze sinds haar 13e. ‘Ik was altijd best wel onzeker. Taekwondo heeft mij geholpen om mezelf krachtiger te presenteren.’ Samira deed mee op het hoogste niveau en werd meerdere keren wereldkampioen. ‘In 2017 speelde ik mijn laatste grote wedstrijd. Daarna ben ik gestopt met taekwondo op topsportniveau.’ In 2019 wordt Samira moeder van een tweeling, in 2020 rondt ze haar hbo-studie European Studies af. Nu doet ze een master Sociologie. En alsof dat allemaal nog niet genoeg is, runt ze een succesvol bedrijf dat jonge meiden helpt om mentaal én fysiek sterker te worden. ‘Een uur sporten, een uur praten. Dat is onze aanpak. Tijdens het sporten zijn de jongeren niet alleen lekker in beweging, ze leren ook vaardigheden zoals voor zichzelf opkomen en samenwerken. Ná het sporten gaan we in gesprek. We hebben het over talenten en ambities, gezonde leefstijl, maar ook over het gebruik van social media. De veranderingen die ik bij de meiden zie, zijn ongelooflijk. Sommigen gaan echt van stille muisjes naar uitgesproken, energieke dames.’
Talenten
Als Samira eenmaal aan de praat is, heeft ze weinig aanmoediging nodig. Gelukkig is Carl een goede luisteraar. Hij knikt, denkt na en stelt af en toe een kritische vraag. ‘Hoe komen die jongeren bij jullie?’, vraagt hij bijvoorbeeld. ‘Vooral via onze partners in de gemeente Smallingerland, zoals welzijns- of jongerenorganisaties of scholen’, legt Samira uit. ‘Het zijn dus vooral meiden waar al wat zorgen over zijn. Bijvoorbeeld omdat ze niet lekker in hun vel zitten of zich erg terugtrekken.’ ‘Ik vind het mooi dat je de meiden benadert vanuit hun kracht’, analyseert Carl. Samira glimlacht. ‘Wat leuk dat je dat eruit pikt. Dat is namelijk ook echt het uitgangspunt. Ik geloof dat alle jongeren die bij ons komen, talenten hebben. Ze moeten dat alleen zélf ook gaan geloven!’
6500 kilometer
De wandelaars komen op een kruispunt. Carl tovert zijn routebeschrijving tevoorschijn, Samira zoekt naar een paaltje of andere aanwijzing. ‘Volgens mij moeten we nog gewoon rechtdoor’, zegt Carl. ‘En ach, wat geeft het als we van de route afwijken. We komen altijd wel weer ergens uit.’ Samira knikt instemmend. ‘Vertel jij eens over jezelf’, nodigt ze uit. Daarop steekt Carl van wal. Hij woont in Sneek, heeft twee kinderen van 16 en 18 jaar en werkte jarenlang in de watertechnologie. Binnenkort start hij bij een nieuwe werkgever en verschuift hij zijn focus naar innovatie en ondernemerschap op het gebied van duurzaamheid en circulariteit. ‘Ik heb misschien niet zo’n bijzondere topsportcarrière als jij, maar ik sport graag’, vertelt hij. ‘Ik doe aan wielrennen. Recreatief hoor, wel volg ik vaak een trainingsschema. Daarin ben ik best gedisciplineerd. Vorig jaar zat ik zo’n 6500 kilometer op de racefiets.’
‘Als ik zo doorging, moest ik insuline gaan spuiten’
Verandering leefstijl
Toch was Carl lange tijd een stuk minder sportief. ‘In mijn jeugd sportte ik altijd veel – judo, voetbal, tennis, ik heb het allemaal gedaan. Maar toen ik ging werken, daarna een huis liet bouwen en een gezin stichtte, kwam sporten vaak op de laatste plaats. Ik was in die tijd ook wat kilootjes te zwaar, maar ik had zogenaamd geen tijd om daar iets aan te doen.’ De omslag komt een paar jaar geleden. Carl is dan al een aantal keren door zijn huisarts gewaarschuwd: zijn bloedsuiker is aan de hoge kant. Enige tijd later wordt bij hem diabetes type 2 vastgesteld. Hij begint met het slikken van medicijnen. ‘Mijn dosis was al een paar keer verhoogd. Pas toen de huisarts zei dat ik, als ik zo doorging, insuline moest gaan spuiten, dacht ik: nu moet er wat gebeuren.’ Carl meldt zich aan voor een programma dat zich richt op het veranderen van de leefstijl van mensen met diabetes type 2. Onder begeleiding van een diëtist, een coach en een diabetesverpleegkundige gaat hij koolhydraatarm eten en meer sporten. Het resultaat? Hij valt 18 kilo af, slikt veel minder medicijnen dan voorheen en heeft zijn bloedsuikerwaarden prima onder controle. ‘Ik voel me nu, op mijn 58e, fitter dan toen ik 38 was.’
Levenslang
‘Wat knap!’, zegt Samira bewonderend. ‘Je leefstijl omgooien is echt niet makkelijk.’ ‘Klopt’, beaamt Carl. ‘Daarom vind ik het ook zo mooi dat jij met jouw bedrijf kinderen al op jonge leeftijd bewust maakt van een gezond eet- en leefpatroon. Daar hebben ze op latere leeftijd ongetwijfeld profijt van. Zullen we hier trouwens rechtsaf gaan? Volgens mij komen we dan weer bij het beginpunt uit.’ Met de notariskoepel in het zicht ronden de twee hun gesprek af. ‘Misschien ga ik hier toch wat vaker wandelen’, zegt Samira. ‘Moet je doen!’, antwoordt Carl enthousiast. ‘Ik zit te denken om binnenkort eens hier in de omgeving te gaan fietsen. Wie weet komen we elkaar nog eens tegen.’